„Lalka" jest to powieść autorstwa Bolesława Prusa. Wydawana była na łamach „Kuriera Codziennego" w latach 1887-1889. Powieść ta została uznana za najwybitniejsze dzieło polskiego realizmu. „Lalka" jest powieścią realistyczną z wielu względów. Świadczy o tym jej budowa, opis konkretnych przypadków, głęboka analiza postępowania i biografii bohaterów. Pragnę bliżej przedstawić argumenty świadczące o tym, że „Lalka" została uznana za powieść realistyczną.

Przede wszystkim „Lalka" ma jasno określony czas i miejsce akcji. Akcja powieści toczy się na przestrzeni 1878 i 1879 roku. Jednakże w powieści zawarte są także wspomnienia, które sięgają wcześniejszych lat. Widoczne jest to bardzo wyraźnie w pamiętniku starego subiekta. Odnoszą się one do wojny napoleońskiej oraz wydarzeń związanych z Wiosną Ludów. Jeśli chodzi o miejsce akcji to głównym, bardzo szczegółowo opisanym miastem jest Warszawa. Autor przywiązuje ogromną wagę do opisów miejsc. To także cecha powieści realistycznej. W powieści znajduje się opis dokładnej mapy Warszawy, zawiera on nazwy ulic, charakterystyczne elementy otaczającego świata. Prus z ogromną precyzją opisuje wszystkie miejsca, czyniąc powieść bardziej realną i prawdziwą dla czytelnika. Zagłębiając się w opis Warszawy czy Paryża czujemy się obecni na tej ulicy, przy tym konkretnym budynku. Prus ukazuje także różne oblicza tych miast. Autor opisuje miasto oczami mieszczanina, arystokraty, przedstawiciela inteligencji oraz Żyda. Nie brakuje tu także perspektywy biedoty. To wszystko sprawia, że całościowy opis miasta jest nad wyraz realny i prawdziwy. Autor skupił się także na opisie Paryża. Jest on również bardzo szczegółowy, zawiera opisy parków, ulic oraz najważniejszych atrakcji ówczesnego Paryża.